Wil je meer weten over hoe reality-tv wordt gemaakt? Snap ik! Bij deze een paar van mijn favoriete informatiebronnen.

Boek: Niet te filmen – Barbara Kuipers

Wat heb ik gesmuld van dit boek! Het verhaal gaat over een journaliste die achter de schermen gaat werken bij programma’s als ‘Love Island’ en ‘Asian Express’.

De invloed die op de kandidaten wordt uitgeoefend gaat véél verder dan bij Celia het geval is. Van ruzies en emoties uitlokken tot favoriete kandidaten een voorsprong geven in het spel. 

Je herkent de programma’s al snel als series die in het echt zijn uitgezonden op tv. De auteur is een veteraan in het televisievak. Toen ik haar sprak, vertelde ze dat de beschreven gebeurtenissen echt zijn, met uitzondering van die rond het persoonlijke verhaal van hoofdpersoon Sophie. Aanrader!

EenVandaag: De duistere kant van reality-tv [06:10]

Er zitten een paar heel interessante uitspraken in dit fragment van EenVandaag. Zo benoemt de producent van ‘Roy Donders: Altijd wat bijzonders’ het dilemma van wel of niet doorfilmen als het slecht gaat met je hoofdpersoon. ‘Als hij echt niet wil, dan is het ook klaar,’ zegt ze.

Heel goed natuurlijk. Maar een serie over een bekende Nederlander, en dus uniek onderwerp, is anders dan een vervangbare deelnemer. En wat nou als je niet zo goed je grenzen kunt aangeven, zoals Celia?

Online artikelen 

Ik heb veel verschillende artikelen en interviews gelezen die als inspiratie dienden. Rond de tijd dat ik bezig was met versie 4 verschenen er negatieve artikelen op roddelsites over een meisje van twaalf van een gezin uit Een Huis Vol. Kijkers vonden haar brutaal en heel Twitter viel over haar heen. Te bizar voor woorden. Dat je als blogger of redacteur de moeite neemt om dat op te schrijven over zo’n jonge meid.

Positiever is dit interview met ‘De Nagelkerkjes’, ook deelnemers uit Een Huis Vol. Zij beschrijven onder andere dat de opnames voor kerstmis zo leuk waren en dat ze enkele weken vóór kerstmis werden opgenomen. Dit was mij de inspiratie voor een hoofdstuk over Valentijnsdag in De C is voor Celia. 

Podcast: ‘Reality (TV) bites / This is Uncomfortable‘

Dit is een heerlijke podcast met onder andere een interview met Nadia Jagessar, die twee seizoenen deelnam aan ‘Indian Matchmaker’. Zij legt heel duidelijk uit hoe weinig invloed ze had op hoe zij naar voren kwam in de afleveringen. Er werd geknipt en geplakt bij het leven, waardoor ze in seizoen 1 een held was en seizoen 2 iedereen haar haatte.

Maar ze heeft er wel 117k volgers op Instagram aan overgehouden en mooie kansen gekregen. Niets is zwart-wit in het leven, zou Indra* zeggen.

Docuserie: Shiny Happy People

Ik heb meerdere bronnen gebruikt rond de familie Duggar, zoals het boek van Jinger Duggar waarin ze één hoofdstuk besteedt aan hoe het was om als tiener een realityster te zijn.

Toen het boek al bijna af was, keek ik de docuserie Shiny happy people. Deze gaat over de religieuze sekte waar de familie bijhoort, met schokkende onthullingen over de wrede opvoedstijl en onderdrukking van vrouwen. De uitspraken van dochter Jill over de financiële kant van het televisiemaken vond ik erg interessant. Haar vader hield alle inkomsten voor zichzelf en de (volwassen) kinderen kregen in eerste instantie niets. Terwijl zelfs Jills bevalling tegen haar zin in in beeld werd gebracht.

Dit staat allemaal los van het verhaal van Celia, maar goed om te weten hoe het zat daar in huis. En het is wel verstandig om in gedachten te houden dat dit soort docuseries ook niet helemaal objectief zijn en kritisch kijken belangrijk is.

Boek: De gangen van John de Mol – Ton van den Brandt, Marc van Dinther

Ik was erg onder de indruk van het voorwoord van dit boek, waarin de auteurs beschrijven hoe ze te werk ging bij het schrijven van een biografie over iemand die daar niet op zat te wachten. 

En terecht dat ze zich hiervoor inspanden, want de maatschappelijke relevantie van het leven van John de Mol is enorm. Hij heeft zoveel invloed uitgeoefend op wat de gemiddelde Nederlander de afgelopen decennia via de media heeft geconsumeerd.

Ik las het in eerste instantie omdat het een geschiedenisles is over reality tv. Het is fascinerend om te lezen hoe controversieel Big Brother was vóór uitzending en hoe het een nieuw genre in een klap groot maakte.

Disclaimer

Ik geloof dat integere reality-tv kan bijdragen aan meer begrip in de samenleving. Omdat het je helpt om je voor te stellen hoe het is om in de schoenen van een ander te staan. Iemand die echt bestaat. Mijn boek is niet bedoeld als kritiek op het hele genre, maar wel als kritiek op online haat. En ik denk wel dat het goed is om altijd in je achterhoofd te houden dat ‘reality’ niet helemaal echt is.

* Wie Indra is, lees je uiteraard in De C is voor Celia 😉